Τα “παιδιά της Μαρίας”, με ρεαλιστικό και συνάμα αφαιρετικό και απόλυτα φωτογραφικό τρόπο, στοχεύουν και αποκαλύπτουν τη μοναχικότητα των υπάρξεων ως συστατική συνθήκη της πραγματικότητας που ορίζουμε και μας ορίζει